Manekiny

Pamiętasz? powiedziałeś
uszyje piękną
suknię Tobie
czekam już
tak długo
walą się mury
wali się świat
stroiki powiędły
minęły święta
i kolejne minęły
święta
minęły
minęły
...........a mój kapelusz
leży gdzieś....
nie pamiętam
nie pamiętam
nie pamiętam
gdzieś gonisz
wciąż............
Twoja głowa
wiecznie czymś
zajęta
a moja.............
nie pamiętam
nie pamiętam

nie pamiętam

Położyłeś moją głowę
na nocnym stoliku
wiem, ten rudy kosmyk
spadający na czoło
lubisz się nim bawić
reszta stoi
w głębokiej piwnicy

jakie Ty masz
zdolne ręce...

wiesz........
serce mi rośnie
w tym
obleczonym szmatami
plastikowym
odwłoku......

W manekinach jest coś niezwykłego, jakby uśpione gdzieś głęboko życie,którego nie widzimy, to my je stworzyliśmy na nasz obraz i podobieństwo, może jest w nich jednak życie, tak jak w dziecięcych zabawkach, które ożywają w oczach dzieci, bawimy się w życie a życie bawi się nami, czasem patrzę w ich szklane oczy..........

Jesień odchodzi

Odchodzi jesień, kolory roztapiają się w szarości i mgle, na wszystko można spojrzeć inaczej...........i wszędzie można dostrzec piękno to tylko kwestia patrzenia.